antisemitisme

door

De pro-Palestina beweging is als twee-componenten-lijm

Na de rellen in Amsterdam waarin voornamelijk Amsterdamse moslimjongeren van Marokkaanse afkomst op Jodenjacht gingen, is heel duidelijk geworden dat de pro-Palestina beweging op twee-componenten-lijm bestaat. Er zijn twee groepen die zo negatief over de staat Israel zijn, dat ze het altijd voor elkaar opnemen, hoe erg de ene groep ook over de schreef gaat.

De ene component bestaat uit mensen die uit oprechte zorg over mensenrechten, rechtvaardigheid en onrecht hun stem laten horen tegen het racistische beleid van de extreem-rechtse regering van Israel. Denk hierbij aan groepen als  ‘Queers for Palestine’, het ‘Christelijk Collectief’ van Kairos-Sabeel of ‘Extinction Rebellion’.

De andere component bestaat uit mensen met meestal een moslim-achtergrond die niet zoveel op hebben met bovengenoemde groepen (‘Queers for Palestine’ zou geen schijn van kans hebben op gelijke rechten onder de islamitische diktatuur van Hamas in Gaza). Zij reageren puur uit gevoelens van religieuze verwantschap met de meerderheid van de Palestijnen, namelijk het gedeelde geloof in Allah en Mohammed, en accepteren op geen enkele wijze het bestaan van de staat Israel en de aanwezigheid van Joden in het hele gebied van Palestina tussen de Middellandse Zee en de Jordaan.

Het is inmiddels wel duidelijk dat met name die laatste groep zich in Amsterdam te buiten ging aan fysiek geweld. Niet alleen richting de Maccabi-hooligans, maar tegen iedereen die Jood zou zijn, ook in de dagen nadat alle voetbalsupporters uit Tel-Aviv allang weer op het vliegtuig terug naar Israel gezet waren. 

Deze twee componenten mag je niet over één kam scheren. De eerste component zou je nog best links georiënteerd mogen noemen. Maar wat de tweede component betreft: dat beestje mag je van de linkse pro-Palestina-groepen beslist niet bij zijn naam noemen. Ook al zegt de grote Marokkaanse krant Hespress openlijk, dat het Marokkaanse Nederlanders waren die aan het rellen waren, als je dat als Nederlander zegt, ben je islamofoob, racist, islamhater en zionist.  Als je vervolgens ook nog benoemt dat deze  Nederlandse moslimjongeren van allochtone afkomst onderdeel zijn van de pro-Palestina beweging en zich, als je hun taalgebruik en akties op filmpjes ziet, aan onverholen antisemitisme schuldig maakten, schreeuwt een instantie als Christen Collectief meteen moord en brand en beschuldigt je ervan, dat je hiermee ook hen voor hooligans uitmaakt.

Nooit zal het links-Nederlandse deel van de pro-Palestina beweging zich zonder meer openlijk distantiëren van het antisemitisme van het radikaal-islamitische deel van de pro-Palestina beweging. Altijd ligt het uiteindelijk aan Israel en dus is het begrijpelijk dat deze Marokkaans-Amsterdamse scooterjongeren toen er nog Maccabi-fans in Amsterdam waren, alle Joden op paspoorten controleerden en in elkaar sloegen, en toen er geen voetbalsupporters meer in Mokum waren, daar nog even vrolijk mee doorgingen.

Raar is dat. Erg raar. Want ik heb nog nooit gezien dat als Fenerbaçe-hooligans rellend door een stad ‘dood aan Koerden en Armeniërs’ roepen, geradikaliseerde jongeren uit die bevolkingsgroepen een massale klopjacht op Turken in gang zetten. Ik heb ook nog nooit gezien dat als de harde Catalaanse kern van Barcelona met opgeheven middelvinger ‘dood aan alle Spanjaarden’ roept, derde- generatie-jongeren van Spaanse gastarbeiders besluiten om elke Catalaan die ze in de stad tegenkomen, met geweld tegen de grond te werken.

Of, zoals Kitty Herweijer op 11 november in haar column in het Algemeen Dagblad en De Stentor schreef: “Tot mijn verbazing zie ik steeds meer mensen de gerichte aanvallen bagatelliseren omdat die zijn ‘uitgelokt door hooligans’. Draai het eens om. Als een groep Nedermocro’s Israëlische vlaggen verscheurt en ‘globalize the intifada’ roept, legitimeert dat dan het op straat aanvallen van willekeurige Nederlandse Marokkanen? Nee, natuurlijk niet.” Twee dagen later vraagt ze zich waar de behoefte vandaan komt om altijd maar weer excuses te bedenken voor “de sloopdrift waaraan deze scooterjongens lijden” waarmee men ter linkerzijde het gewelddadige antisemitisme vergoeilijkt en goedpraat.

Minister-president Dick Schoof zei op zijn persconferentie over de pro-Palestijnse relschoppers: “Er is een groot verschil tussen, zeg maar, vernielen en mensen ongeveer naar het leven staan. Een vlag van een gebouw afrukken en daarbij intimiderende spreekkoren is iets fundamenteel anders dan op scootertjes achter Joden jagen. Zo simpel.” Hetzelfde zei burgemeester Femke Halsema in de gemeenteraad van Amsterdam toen een DENK-raadslid benadrukte dat het vooral de Maccabi-hooligans zich schuldig maakten aan excessief geweld: “Er zijn verschrikkelijke dingen gezegd: ‘Dood aan Arabieren’, ik heb ze ook gehoord. Maar op Jodenjacht gáán is nog een stap verder hè? Ik hoop dat u zich dat realiseert. Dat is gewoon georganiseerd in onze stad gaan zoeken, elkaar op de hoogte brengen en dan mensen hun paspoort vragen en dan kijken of mensen voldoen aan de criteria die de daders vinden: dat ze bij Joden horen en ze dan in elkaar slaan. Dat is onacceptabel!”

Raar dat zoveel linkse Nederlandse pro-Palestina groeperingen dit openlijke antisemitisme door moslimjongeren niet onomwonden durven te benoemen en te veroordelen. Hoewel – misschien is het  ook wel niet raar. Blijkbaar zit de verontwaardiging over hoe de staat Israel omgaat met Palestijnen er bij het grootste deel van links georiënteerd Nederland zo diep in, dat iedereen die het ook maar in z’n hoofd haalt om te wijzen op de intense Jodenhaat die bij een aanzienlijk (misschien wel: het overgrote) deel van de islamitische pro-Palestina groepering aanwezig is en, na agressief verbaal antisemitisme nu is uitgemond in een fysieke Jodenjacht, meteen wordt neergesabeld als islamofobe zionist. Kortom: de pro-Palestina beweging is afgezonken naar een totaal gebrek aan nuance. Want, is het eindeloze refrein: Israel pleegt genocide.

Dat bracht Diederik Smit krachtig onder woorden zijn bijdrage ‘Dit is de week van Diederik’ tijdens het NPO Radio 1 programma ‘Dit is de dag’ op 8 november (minuut 17:30-20:30). Helaas zal, denk ik, zijn deze keer niet als satirische Speldeprik bedoelde analyse niet door het linkse pro-Palestina kamp gedeeld worden. Want ze zitten als twee-componenten-lijm aan hun pro-Palestina moslim-bondgenoten vastgekleefd.

“Vannacht werden Israelische voetbalsupporters massaal opgejaagd en in elkaar geslagen op verschillende plekken in Amsterdam. Pro-Palestijnse relschoppers begonnen een georganiseerde jacht op Joden op de avond van de Kristallnacht-herdenking. Onschuldige mensen werden gedwongen om ‘Free Palestine’ te roepen om niet in elkaar geslagen te worden. In het Parool vertelt een Israelische supporter hoe z’n 68-jarige vader tegen z’n been en z’n heup werd getrapt. En natuurlijk moeten bestuurders lessen trekken en moeten we alles doen wat we kunnen doen om te zorgen dat Joodse mensen veilig over straat kunnen. Maar we moeten ook eerlijk zijn: we léen niet in een tijd waarin Joden veilig over straat kunnen in Nederland. En er ook niet zoveel reden om aan te nemen dat dit in de toekomst beter zal zijn. Hoeveel stoere woorden er vandaag ook worden gesproken door politici – dit zal niet het laatste geweldsincident zijn tegen Joden in Nederland. Daarvoor is het gedachtengoed dat dit geweld mogelijk maakt te wijdverspreid en te hardnekkig. Zoals Job Cohen vanmiddag zei: ‘ Antisemitisme is van alle tijden.’ En zeker van tijden met spanningen in het Midden-Oosten, en die zullen we ook in de komende jaren nog vaak genoeg hebben. Het probleem is groter dan alleen de relschoppers. Het probleem is dat er heel veel mensen in onze samenleving zijn die geweld tegen Joden niet ondubbelzinnig kunnen veroordelen. Voormalig Ajax-voetballer Hakim Ziyech, opgegroeid in Dronten, deelde op Instagram beelden van afgelopen nacht begeleid met de tekst ‘Still Free Palestine’, het zinnetje dat mensen verplicht moesten zeggen om niet in elkaar geslagen te worden. Een steunbetuiging aan de relschoppers dus. En dit gaat niet alleen over islamitisch antisemitisme. Ook bij veel mensen zonder migratie-achtergrond zie je dat het geweld niet ondubbelzinnig wordt veroordeeld. Een UvA-docent twitterde vandaag dat politici en media liegen en de werkelijkheid verdraaien om de Palestijnse genocide mogelijk te maken. Kennelijk mag je een massale jacht op Joden niet veroordelen, omdat je daarmee een genocide door Israel mogelijk zou maken. En deze manier van denken zien we vaker. Het complexe conflict in het Midden-Oosten wordt platgeslagen tot het zinnetje ‘Israel pleegt genocide’. En iedereen die er genuanceerder tegenaan kijkt steunt genocide. En het kwetsen of gewelddadig bejegenen van Joden kan nooit helemaal ondubbelzinnig veroordeeld worden, want ja, ‘Israel pleegt genocide’. En dan is het dus prima om te protesteren bij de opening van het Holocaustmuseum of bij een 7 oktober-herdenking op 7 oktober, want ja, ’Israel pleegt genocide’. En de volgende stap in die manier van denken is dat je Joodse mensen in elkaar mag slaan op de avond van de Kristallnacht-herdenking, want ja, ‘Israel pleegt genocide’.  En als politici dat geweld dan veroordelen, dan noem je dat leugens, want ‘Israel pleegt genocide’. Het is een gevaarlijke manier van denken, zelfs als je vindt dat Israel genocide pleegt. Want dat mag je vinden, maar stel dat overal in Amsterdam Chinezen in elkaar worden geslagen vanwege de genocide op de Oeigoeren, dan hoop ik dat ook UvA-docenten zouden zeggen: ‘Ja, China pleegt genocide, maar geweld tegen Chinese mensen die gewoon in Nederland op straat lopen dat is verschrikkelijk.’ Punt. Maar ja, bij Israel gaat het nu eenmaal aak een beetje anders. Dus wat vannacht is gebeurd mag nooit meer gebeuren, maar zal blijven gebeuren.”

door

Gun Hamas -net als Hitler- geen adempauze

De oorlog in Gaza is verschrikkelijk. De internationale druk op Israël is groot om tot een langdurig of permanent staakt-het-vuren over te gaan. Ook Hamas wil graag de wapens vier, vijf maanden neerleggen. Toch is dat een slecht idee. Dictatoriale regimes die op geen enkele manier vrede willen, moet je geen adempauze gunnen. Die moet je, terwijl je blijft praten, net zo lang bevechten tot ze zich onvoorwaardelijk overgeven.

Hamas is namelijk vergelijkbaar met Hitler. Die liet op gruwelijke wijze alle Joden in Duitsland en omringende landen vermoorden. Veel Palestina-sympathisanten vergeten dat Hamas hetzelfde nastreeft in Palestina: de totale vernietiging van de ‘zionistische entiteit’. Wat dat voor Hamas werkelijk inhoudt werd op 7 oktober 2023 duidelijk tijdens die beestachtige pogrom: zonder pardon, planmatig en doelbewust werden vreedzame festivalgangers, bejaarden, vrouwen, kinderen en baby’s in koelen bloede afgeslacht, enkel omdat ze Jood waren. Maar vrijwel meteen begon in vooral linkse kringen het witwassen en wegkijken.

doorvechten

Hamas is vergelijkbaar met Hitler. Tijdens de Tweede Wereldoorlog vochten de geallieerden aan Amerikaans-Europese en aan Russische zijde net zo lang door tot Nazi-Duitsland zich onvoorwaardelijk overgaf. Dat had Duitsland al in juni 1944 kunnen doen. Maar Hitler ging door tot het bittere eind. Het resultaat was verschrikkelijk: honderdduizenden burgers in Duitsland en de bezette gebieden kwamen in de elf maanden tussen D-day en mei 1945 om door honger en geweld. Was dat de geallieerden aan te rekenen? Nee. Want met een oorlogszuchtige dictator onderhandel je terwijl de strijd doorgaat. Je gun hem geen adempauze.

Hamas is vergelijkbaar met Hitler. Dus kan Israël maar een ding doen, net als indertijd de geallieerden: onderhandelen én doorvechten totdat Hamas zich onvoorwaardelijk overgeeft. Anders krijgt Hamas de gelegenheid zich te hergroeperen, op adem te komen en een volgende ronde aan gruwelijkheden te beginnen. En zullen er nog meer onschuldige Palestijnse burgerslachtoffers vallen. Dat is vooral Hamas aan te rekenen. Dat gebruikt de eigen bevolking bewust als levend schild voor zijn ideologische strijd. Hamas zette z’n masker af op 7 oktober en toont tot op de dag van vandaag z’n ware gezicht: al heeft de Gaza-oorlog al meer dan 20.000 eigen burgers het leven gekost, de prijs om heel Palestina nagenoeg ‘Judenrein’ te maken kan nooit hoog genoeg zijn. 

Hamas is dan ook geen groep vrijheidsstrijders die opkomt voor een eigen Palestijns-Arabische staat naast een Joods-Israëlische staat, zoals volgens internationaal recht al sinds 1948 de bedoeling is. Het is een van de Palestijnse terroristengroeperingen die vanuit intense Jodenhaat zich voortdurend met geweld tegen deze twee-staten-oplossing hebben gekeerd. Iedere kans op vrede werd telkens succesvol opgeblazen.

nieuwe werkelijkheid

Wanneer Israël, net als de geallieerden in 1944, doorvecht tot het Hamas definitief op de knieën heeft gekregen, breekt een nieuw tijdperk aan. Daar kun je sceptisch over zijn als je kijkt naar de plannen van extreem-rechtse, racistische Joodse terror-kolonisten. Die willen alle Palestijnen uit Gaza en de Westbank deporteren en een groot-Israël stichten. Dat sombere toekomstscenario kan inderdaad gebeuren. 

Na de Tweede Wereldoorlog gebeurde iets soortgelijks. Aan de ene kant van het IJzeren Gordijn zuchtte de bevolking van Duitsland, Estland, Letland, Litouwen, Polen, Tsjechoslowakijke, Hongarije, Roemenië en Bulgarije nog 70 jaren lang onder de dictatuur van het communisme. 

relatieve vrede

Als deze Gaza-oorlog voorbij is, is er volgens mij voldoende democratisch gehalte in Israël om de niet-populaire regering van Netanyahu weg te stemmen. En als de wereldpolitiek het niet laat afweten kan er, onder internationale druk, gewerkt worden aan een nieuwe toekomst waarin Palestijnen en Israëli’s in relatieve vrede met en naast elkaar kunnen leven. Net zoals na 1945 aan de andere kant van het IJzeren Gordijn met de Marshall-hulp van Amerika de wederopbouw van een vrij en democratisch Europa plaatsvond. 

Maar in 1944 was de angst voor de Russen geen reden om Hitler een adempauze te gunnen. Zolang Hamas net zo erg blijft als Hitler, is daar nu, 80 jaar later, ook geen reden voor. Alleen totale overgave bracht toen en kan nu vrede brengen. 

door

‘O God, verlos onze Palestijnse medechristenen uit al hun benauwdheden’

Op 13 november schreef ik voor CVandaag het opiniestuk ‘Bijbelse retoriek van sommige pro-Israël christenen is ongepast‘ over christenen die met een beroep op het Oude Testament onvoorwaardelijk de kant van Israel kiezen in het conflict met de Palestijnen. Hieronder volgt de tekst van dat opiniestuk. Maar eerst nog twee vooropmerkingen.

In het Nederlands Dagblad van 27 november stond een interview met Bernard Reitsma die goed onder woorden brengt hoe ongerijmd het is om allerlei profetieën en beloften van God zomaar op het Israel van nu te plakken.

Op 28 november publiceerde CVandaag een interview met Willem Ouweneel, die van mening is dat alleen christenen die wél geloven dat de Bijbelse profetieën over en beloften aan Israel vandaag in vervulling gaan. Volgens hem horen ‘vrijzinnigen’ én ‘aanhangers van de vervangingstheologie’ niet bij de ‘bijbelgetrouwe gelovigen’. Zelf zet hij een is-gelijk-teken tussen Israel toen en Israel nu. “Terwijl het volk Israël in het Oude Testament streed tegen de Amalekieten of de Filistijnen, zo strijdt het volk nu tegen Hamas.” En dus vindt hij het volkomen terecht dat om Psalm 25 vers 22 (O God, verlos Isral uit al zijn benauwdheden) op de politieke situatie van vandaag toe te passen, zoals de organisatie ‘Christenen voor Israël’ meteen na de pogrom van Hamas deed.

Voor mij was het aanhalen van Psalm 25 vers 22 juist de reden om in CVandaag onderstaand opiniestuk te schrijven. Ik had daarbij zelf als kop de titel bedacht: ‘O God, verlos België uit al z’n benauwdheden’ of ‘Als je Bijbel en politiek door elkaar haalt’.

Een aantal jaren geleden bezocht ik met een groep jongeren van 18-20 jaar een gebedsuur tijdens de jaarlijkse Week van Gebed. In drie rondes mochten we in groepjes bidden voor ‘de kerk’, ‘de wereld’ en ‘Israel’. Eén van de jongeren vroeg zich hardop af: “Waarom Israel? Waarom niet België?” Ik heb zijn verbaasde opmerking altijd onthouden. Inderdaad, waarom zou je als christen apart voor het land en de staat en de Joodse burgers van Israel bidden, meer dan voor andere landen en mensen?

Sinds de gruwelijke oorlog in Israel en Gaza die Hamas op 7 oktober jl. ontketend heeft, zijn er veel christenen die Bijbelteksten citeren om hun steun aan Israel te betuigen. De november-editie van Israëlaktueel, het blad van ‘Christenen voor Israël’, plaatste op de voorpagina een grote foto met in vetgedrukte letters: “O God, verlos Israël uit al zijn benauwdheden.” Psalm 25:22 

Nu sta ik achter Israel als het gaat om z’n bestaansrecht. En ik sta achter Israel als het gaat om het recht zichzelf te verdedigen tegen de intense Jodenhaat van Hamas en anderen die Palestina van de rivier tot de zee ‘Judenfrei’ willen maken.

Ik begrijp ook, dat premier Netanyahu het Oude Testament gebruikt om het bestaan van Israel als vrije natie te legitimeren. Want hij is zelf een Jood. Vanuit zijn perspektief heeft het Joodse volk een historisch, goddelijk recht om het land te bewonen dat God hen beloofd heeft.

Het is opmerkelijk dat Natanyahu al op 22 september 2023 tijdens zijn toespraak bij de Verenigde Naties in New York een bijbelgedeelte aanhaalde. Hij hield de leden van de Algemene Vergadering voor, wat er volgens Deuteronomium 27 en 28 op de bergen Ebal en Gerizim gebeurde, toen Israel het beloofde land binnentrok. “Mozes zei dat het lot van het volk bepaald zou worden door de keuze die zij zouden maakten tussen ‘de zegen en de vloek.’ Diezelfde keuze heeft door de eeuwen heen weergalmd – niet alleen voor het volk van Israël, maar voor de hele mensheid. We staan ​​vandaag voor een dergelijke keuze. Het zal bepalen of we de zegeningen zullen genieten van een historisch stukje grenzeloze welvaart en hoop, of zullen lijden onder de vloek van een gruwelijke oorlog van terrorisme en wanhoop,” aldus Netanyahu. Hij zei dit omdat Israel en Saoedi-Arabië binnenkort een vredesakkoord zouden ondertekenen. Dat “zal werkelijk een nieuw Midden-Oosten creëren.” Maar, waarschuwde hij erbij, “er zit een addertje onder het gras zit. Het radicale, giftige terreurregime in Teheran is vastbesloten dit alles te dwarsbomen en nog meer vernietigingszaden in het Midden-Oosten te zaaien.” (zie bron)

Amper twee weken later bleek hoe giftig die adder was, met alle gevolgen van dien tot de dag van vandaag. Intense Jodenhaat leidt tot onbarmhartige Jodenwraak. Op 25 oktober sprak Netanyahu het Israelische volk toe en verwees daarbij naar een profetie van Jesaja. “Onze oorlog tegen Hamas is een test voor de hele mensheid. Het is een strijd tussen de as Iran-Hezbollah-Hamas van het kwaad en de krachten van vrijheid en vooruitgang. Licht zal duisternis verslaan. Met vereende kracht, met een diep geloof dat we een gerechtvaardigde strijd voeren en dat Israel eeuwig zal bestaan, zullen we de profetie van Jesaja 60:18 realiseren: ‘Van geweld in je land wordt niets meer vernomen, noch van verwoesting en rampspoed binnen uw grenzen. Je zult je muren Redding noemen en je poorten Roem.’ Samen zullen we vechten en samen zullen we overwinnen.” (zie bron)

Netanyahu verwijst naar het Oude Testament omdat hij het ziet als Gods boek voor het Joodse volk. Christenen zien dat anders. Gods boek bestaat uit twee delen en gaat over Gods belofte en de realisatie ervan dat Hij Jezus Christus zal sturen om heel de wereld te bevrijden van zonde en schuld en van de aarde weer een paradijs van vrede en veiligheid te maken. Iedereen die vóór zijn komst Jezus als Messias en Redder verwachtte en tijdens zijn leven op aarde in Hem geloofde en iedereen die daarna vanaf Pinksteren Hem als Messias en Redder erkent, hoort bij dat ene volk van God. Al die mensen, die in Christus een nieuwe schepping zijn, zijn “het Israel van God” en delen in de vrede en barmhartigheid dankzij het kruis van Jezus Christus onze Heer, zoals Paulus in Galaten 6:14-18 zegt. Dat ware Israel bestaat uit alle mensen die wandelen in het voetspoor van het geloof van Abraham (Romeinen 4:12).

In het Oude Testament koos God voor het smalspoor van het Joodse volk. Alleen incidenteel traden er ook gelovigen uit de heidenen toe. Sinds Pinksteren verbreedt God Zelf “het burgerschap van Israel” tot heidenen en Joden die zich verbonden weten met Christus en die dankzij Hem samen door één Geest toegang hebben tot de Vader (Efeziërs 2:11-22). Geen wonder dat Paulus daarom ook de belofte dat God het land Kanaän aan de nakomelingen van Abraham, Isaak en Jakob zal geven, zonder problemen verbreedt tot “een goed en lang leven op aarde” (Efeziërs 6:3).

Het lijkt mij daarom ongepast om Bijbelteksten over Israel uit het Oude Testament toe te passen  op steun aan de staat en de Joodse burgers van Israel vandaag. Dan krijg je van die vreemde toepassingen zoals ‘Christenen voor Israel’ dat je een Psalm over persoonlijke geloofsvervolging uit het jaar 1000 vóór Christus gaat toepassen op de politieke situatie in Israel anno 2023.

Voor je het weet, praat je daarmee ook andere ontwikkelingen goed, zoals het wangedrag van de Joodse kolonisten op de Westelijke Jordaanoever, die als gangsters de lokale Palestijnse bevolking verjagen, omdat heel Judea en Samaria door God aan het Joodse volk beloofd is. En zelfs Gaza zou dan geheel gezuiverd mogen worden van de niet-Joodse bevolking, want er staat immers in Rechters 1:18: “Ook veroverden de Judeeërs het hele gebied van Gaza, het hele gebied van Askelon en het hele gebied van Ekron.”

Van dit soort bijbelse retoriek zouden christenen zich verre moeten houden. Het zou veel mooier zijn als mijn geloofsgenoten van ‘Christenen voor Israël’ het Oude Testament weer via de lens van Messias Jezus (Pasen) en zijn Heilige Geest (Pinksteren) gaan lezen. Dan zeg je in 2023 met Psalm 25 vers 22: ‘O God, verlos de Eritrese en Noord-Koreaanse christenen uit al hun benauwdheden.” Of nog beter, betrek deze Psalm op de Palestijnse christenen, die al eeuwenlang het land bewonen, van wie sommigen een stamboom hebben die teruggaat tot 400 na Christus en van wie de voorouders misschien wel met Pinksteren op het tempelplein stonden en bij de eerste 3000 christenen hoorden die Jezus als Messias erkenden en zich lieten dopen. Vanuit de onopgeefbare en onvoorwaardelijke verbondenheid die christenen wereldwijd met elkaar voelen bid ik als eerste voor hen: “O God, erbarm U over onze Palestijnse broeders en zusters die klem zitten tussen twee onverdraagzame vuren.”

door

JODENHAAT leidt tot JODENWRAAK

Het was een gruwelijke pogrom op zaterdag 7 oktober 2023 door de terroristen van Hamas. Net als de eerste die Haman wilde organiseren in de tijd van koning Ahasveros van Perzië. Net als de eeuwen erna in West-Europa, in Oost-Europa en in de Arabische landen. Er wordt geen onderscheid gemaakt tussen soldaten en burgers of tussen volwassenen en kinderen. Het gaat erom zoveel mogelijk slachtoffers te maken, omdat iedereen die tot dat andere volk of die andere religie behoort, niet mag blijven leven.

Een pogrom is een genocide in het klein. Engeland deed het in de 19e eeuw met de Ieren. Turkije deed het in de 20e eeuw met de Armenen. Hitler deed het op grote schaal tijdens de Holocaust. En Hamas deed het op 7 oktober 2023. Het waren vooropgezette moorddadige plannen, schreef het Nederlands Dagblad: “In papieren die op gedode Hamas-terroristen zijn aangetroffen, was te lezen hoe deze zeer gedetailleerde instructies bevatten om basisscholen en dergelijke aan te vallen, of om ‘zoveel als mogelijk te doden’.”

Een pogrom wordt ingegeven door intense haat. Ongeacht de context. En dus lijkt het mij ongepast om meteen de context erbij te halen om deze gruwelijke slachtpartij met meer dan 1.200 doden, waaronder kinderen, vrouwen en ouderen te ‘verklaren’. Om het met cabaretier Hans Teeuwen te zeggen: “Jodenhaters hebben helemaal geen context nodig. Ze haten Joden en daarom moeten ze dood, daarom moeten ze verkracht, daarom moeten ze onthoofd, en daarom moeten ze verbrand.”

Wat mij bij deze Hamas-pogrom opvalt is, dat veel sympathisanten voor de Palestijnse zaak meteen in de reflex schieten dat vooral de onderdrukking van de Palestijnen door de staat Israel de diepere oorzaak is van deze gruwelijke moorden.  

Mijn broer Martijn, onverdacht onafhankelijk in het Israelisch-Palestijnse konflikt, twitterde (volg hem op @amleeftink, zou ik zeggen): “Kun je als moslim ook eens iets volledig en hartgrondig als terreur veroordelen, zonder steeds weer alle schuld bij de ander neer te leggen? Erkennen dus dat er ook aan moslim-zijde soms iets niet deugt ipv in slachtofferrol te blijven hangen?”  

Ik denk dat wie een gruwelijke pogrom niet onomwonden veroordeelt, voet geeft aan de intense Jodenhaat van Hamas-terroristen en hun sympathisanten. Dat na deze slachtpartij door tienduizenden Nederlanders geroepen wordt ‘Free Palestine – from the river to the sea’ is zorgelijk.

Er is alleen één verschil. Deze pogrom was niet gericht tegen een zwakke, verdrukte minderheid die geen schijn van kans had te ontsnappen. Deze pogrom was gericht tegen een sterke tegenstander die keihard terugslaat. Daar kun je van alles van vinden. Dat moet je zelfs heel kritisch volgen. Maar volgens mij moet je wel blijven letten op de volgorde in de gebeurtenissen sinds 7 oktober 2023. En dat is: Intense Jodenhaat leidt tot Onbarmhartige Jodenwraak.

Dus ja, ik steun Israel in zijn poging om het Hamas-terrorisme met wortel en tak uit te roeien. Er was geen enkel excuus aan te voeren voor de aangerichte gruweldaden, en dus is er ook geen enkele reden om Israel het recht van zelfverdediging te onthouden.

Maar wat ik wel zie is dit: de haat zit aan beide kanten. Op de Westoever zien Joodse kolonisten hun kans schoon. Ze doen aan ordinair landjepik door Palestijnse inwoners uit hun dorpen te jagen en van hun grondgebied te verdrijven. Er vindt daar een etnische zuivering plaats, volgens kritische Israelitische burgers. Bij dat eenzijdige geweld van Israelische kant zijn sinds 7 oktober al 54 Palestijnen omgekomen, aldus het Nederlands Dagblad. Sommigen simpelweg neergeknald door gemaskerde Joodse kolonisten die hun gang kunnen gaan omdat de Israelitische overheid hen al jarenlang hun gang laat gaan en de aanwezige politie en soldaten wegkijken. Kolonisten die er dezelfde mening op na houden als de terroristen van Hamas: Free Eretz Yisrael – from the river tot he sea’.

Zondag 15 oktober werden voorgangers opgeroepen om te bidden voor de situatie in Israel, Palestina en Gaza. Waarvoor moet ik in vredesnaam bidden, dacht ik. “Geef vrede, Heer, geef vrede. De wereld wil slechts strijd” – Lied 285 uit het oude Liedboek misschien? Maar al snel bedacht ik mij, dat dat te algemeen was. De onvrede en de onverdraagzaamheid zit veel ook in mijzelf. Dus heb ik dit gebeden:

We bidden ook om vrede in de wereld. Zoveel conflicten. Zoveel haat. In Oekraïne en Rusland, in Azerbeidzjan en Armenië. En nu weer zo intens in het Midden-Oosten. Intense Jodenhaat leidt tot onbarmhartige Jodenwraak. Ontferm U, Heer. En als we bidden om vrede – geef vrede, Heer, geef vrede: dan is het niet alleen de wereld die slechts strijd wil, maar dan bidden we U ook: bekeer ons felle hart. Ontferm U, Heer. Over de burgers van Israël. Over de inwoners van de Gaza-strook. Over de Palestijnen die wonen op de Westoever en de joodse kolonisten die daar illegaal verblijven. Temper hun haat en hun woede. Ontferm U, Heer. Ontferm U vooral over de christenen daar – de Palestijnse christenen die daar al eeuwenlang wonen en de Messiasbelijdende Joden die daar zijn thuisgekomen. Zij zitten het meeste klem. Laat U zien, Here Jezus, als de Vredevorst voor alle mensen. Laat uw licht schijnen in al die harde harten. Geef vrede, Heer, ja, geef ons uw vrede.