Op Oudejaarsavond wordt in veel gereformeerde (en protestantse) kerken op 31 december in een kerkdienst teruggekeken op het afgelopen jaar. In onze eigen gemeente gedenken we dan de gemeenteleden die in dat ‘jaar des Heren’ zijn overleden. Maar daarnaast (of als er binnen de eigen gemeente niemand gestorven is: in plaats van) kun je ook heel goed meer algemeen een moment van gedachtenis houden. Zo hebben we dat een aantal jaren geleden in onze gemeente gedaan.
Moment van gedachtenis
In deze laatste uren van 2017 beseffen we dat er weer een jaar voorbij is. En we beseffen ook, dat onze tijden in Gods hand zijn. Dat is een rustgevende gedachte bij alle drukte en hektiek. Het is vooral een troostvolle gedachte wanneer we denken aan ouders, broers en zussen en kinderen die de HERE God eerder dan ons uit dit leven weggenomen heeft. Daarom zingen we nu eerst een gedenklied. Daarna ontsteken we de gedenkkaarsen.
Gedenklied: Liedboek 103 : 1, 2, 3 (De heiligen, ons voorgegaan)
1e kaars: we gedenken de kinderen die al in de moederschoot, kort na de geboorte of in de kinderjaren door de HERE uit dit leven werden weggenomen.
U was het die mijn nieren vormde,
die mij weefde in de buik van mijn moeder.
Ik loof U voor het ontzaglijke wonder van mijn bestaan.
Psalm 139 vers 13-14
2e kaars: we gedenken alle ouders die ons het leven hebben gegeven en hebben voorgeleefd en nu, vaak op hoge leeftijd, ons zijn voorgegaan.
Het is een troost te weten dat hierna nog iets komt
en dat de stem van de ander niet voor altijd verstomt.
We zien ze niet meer lopen of samen met ons gaan
en toch zegt iets van binnen dat zij dicht naast ons staan.
We zien de lege plaats wel, die stoel blijft pijnlijk leeg.
Er blijft een stilte achter bij wat vaak aandacht kreeg.
Maar toch zegt iets van binnen dat zij er zeker zijn.
Die troost trekt met ons verder en draagt ons door de pijn.
Ons wacht een blijde toekomst, waar wij weer hand in hand
gaan langs de gouden stranden van het beloofde land.
Het heimwee ligt dan achter, de zorgen zijn niet meer.
Voor eeuwig zijn we samen in het land van onze Heer!
3e kaars: we gedenken alle andere geliefden van wie we in 2017 afscheid moesten nemen en die we zo missen omdat ze ons heel erg dierbaar waren.
wanneer de graven opengaan
en al uw kinderen,
reeds jarenlang tot stof vergaan,
daar zomaar zullen staan,
stralend en fris
in het schitterend licht
van uw gezicht,
het witte feestkleed aan.
Coosje van Campen
4e kaars: we gedenken alle slachtoffers van de vele rampen, oorlogen en ziektes waardoor over heel de wereld en ook in ons land zoveel mensen getroffen zijn.
Als het leven soms pijn doet,
en de storm gaat te keer
in een tijd van moeite en verdriet.
Alsof de zon niet meer opkomt
en het altijd donker blijft
en de ochtend het daglicht nooit meer ziet.
Juist op die momenten als het echt niet meer gaat,
laat me merken laat me voelen dat U werkelijk bestaat,
dat uw armen om mij heen zijn en uw liefde mij omgeeft,
dat ik zal zien als ik terugkijk, dat U mij gedragen heeft.
Als ik kom met al mijn vragen, 
met mijn twijfels en mijn pijn,
met mijn angst en onveiligheid,
lijkt de hemel soms van koper,
geen gebed komt er doorheen
en ik verstik in onzekerheid.
Heer wilt U mij helpen als ik moe ben of verward,
dat het geloof in mijn verstand ook zal leven in mijn hart!
En dat uw armen om mij heen zijn en uw liefde mij omgeeft,
dat ik zal zien als ik terugkijk, dat U mij gedragen heeft.
Reni & Elisa Krijgsman – https://www.youtube.com/watch?v=BZMNxvcfNos
Ernst Leeftink - Predikant / Pastor in de Nederlandse Gereformeerde Kerken 
Ernst, bedankt voor je overwegingen m.b.t. het gedenken van hen die gestorven zijn.
Wij zullen hier in Bergen op Zoom driftig gebruik maken van jullie opzet in Assen. Zeker hier in het voorheen katholieke zuiden spreekt dat de mensen aan.
Tjeerd.