Eén keer per drie jaar wordt er in de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt) een ‘generale synode’ gehouden. Dat is een landelijke vergadering waarin alle GKV-kerken vertegenwoordigd zijn. Als het een beetje mee zit, wordt dit jaar de laatste GKV-synode gehouden, omdat we als GKV in 2020 het besluit hopen te nemen om te gaan fuseren met de NGK (Nederlands Gereformeerde Kerken). Daarna krijgt het nieuwe kerkverband een nieuwe naam.

Op 15 november startte de synode met een kerkdienst in de GKV van Goes. Daarna vergaderde de synode op 16 november in Goes (we zijn er dan toch) en koos een moderamen van vier personen: ds. Melle Oosterhuis werd voor de tweede achtereenvolgende keer preses, ds. Dinand Krol assessor, ds. Rob Vreugdenhil scriba 1 en ds. Arjan Koster scriba 2 (foto: Ad de Boer). In de kerk van Goes stond een prachtig liturgisch bloemstuk, speciaal voor de synode gemaakt: het hart van God, de veelkleurigheid van Gods kinderen en het touw als symbool van Gods trouw.

Vanaf volgende week vergadert de synode met vaste regelmaat in conferentieoord Mennorode in Elspeet. Vanuit Assen scheelt dat een behoorlijk stuk. De vier regio’s –Noord, Oost, Zuid, West– hebben elk 4 predikanten en 4 ouderlingen aangewezen om de kerken te vertegenwoordigen. Net als in 2011 ben ik één van de 32 afgevaardigden. De week vóór de officiële opening hebben we in Mennorode al kennis met elkaar gemaakt en de eerste instructies ontvangen. We vergaderen in een apart gebouw, de Grote Zaal. Het fleurige, kleurige plafond zorgt meteen al voor een goede sfeer.

‘Heb je er zin in of zie je er tegen op?’ vragen sommige mensen mij. Mijn antwoord is dan: het eerste. Synodewerk is veel werk achter de schermen. Maar een kerkverband met 114.905 leden (volgens het Handboek 2019) moet wel bestuurd worden. Het gaat over veel onderwerpen. Dat maakt het boeiend, vind ik. Het gaat ook over belangrijke onderwerpen. Het verzoek van veel plaatselijke kerken om nog eens goed te kijken naar de Man/Vrouw-besluiten en het herstel van de breuk van 1967 zodat ‘binnenverbanders’ (GKV) en ‘buitenverbanders’ (NGK) weer samen één kerkverband willen gaan vormen zijn voor veel kerkenraden en gemeenteleden wel de belangrijkste twee items . Dat maakt het ook spannend, want soms lopen de meningen over wat bijbels-gereformeerd is flink uiteen. Maar daar zie ik niet tegenop. De kerk is niet van 32 mensen die mogen beslissen hoe het verder moet met de vrijgemaakte kerk. We zijn allemaal van Christus en Hij zorgt via mensen voor zijn kerk, plaatselijk en landelijk en wereldwijd. En Hij heeft beloofd dat Hij ons zal leiden door zijn Woord en Geest als we Hem bidden om wijsheid. Dus voel ik wel de verantwoordelijkheid, zie ik ook de spanningen wel, maar is het voor mij persoonlijk geen zware taak waar ik enorm tegenop zie. Zeker niet als ik weet dat ik niet alleen zelf om die wijsheid bid, maar dat ook door heel veel andere gelovigen persoonlijk en in heel veel kerken op zondag voor het synodewerk gebeurt.