Ik word altijd helemaal blij als het voorjaar wordt. Vooral wanneer ik de eerste kieviten weer zie verschijnen. In de maand maart wordt altijd het eerste kievitsei gevonden – het is nog altijd een mooie gewoonte in Friesland, al mag je de  eieren niet meer mee naar huis nemen. Ja, als ik de eerste kieviten zie én op het PVT het lied ‘Lente in Twente’ van Toontje Lager hoor,  krijg ik het voorjaar weer behoorlijk in mijn bol. In de lente roept, als je er oog voor hebt, in feite heel de natuur: ‘Ere zij God!’ Want dan zie je het beste, hoe God de hele aarde weer nieuw maakt en voor heel zijn schepping zorgt.

In onze Gereformeerde Kerken houden we elk jaar aan het begin van de lente een ‘biddag voor gewas en arbeid’. Dat doen we altijd op een doordeweekse dag, namelijk op de tweede woensdag van maart. Ik vind dat een zinvol gebruik. Je laat er als christen mee zien, dat geloven niet alleen iets is voor de zondag, maar dat je er ook op vertrouwt dat God in de gewone dingen van elke dag voor je zorgt.

Psalm 147 roept de mensen enthousiast op: Zing een lied voor onze God – voor Hem die de hemel met wolken bedekt, die de aarde met regen doordrenkt, die het gras op de bergen laat groeien, die voedsel geeft aan de dieren, aan de roepende jongen van de raaf.  Op die God kun je aan, dus staat er meteen bij:  vreugde vindt de HEER in wie Hem eren en in wie hopen op zijn liefde en trouw.

Ook Jezus Zelf roept de mensen op om zich geen zorgen te maken maar op God te vertrouwen. In Lukas 12 zegt Hij: Kijk naar de raven: ze zaaien niet en oogsten niet, ze hebben geen voorraadkamer en geen schuur, het is God die ze voedt. En meteen daarna: Kijk naar de lelies, kijk hoe ze groeien. Ze werken  niet en weven niet, maar God bekleed hen met zoveel zorg dat ze mooier zijn dan Salomo in al zijn prachtige kleren. En Jezus trekt de konklusie: Maak je geen zorgen over jezelf en over wat je zult eten, noch over je lichaam en over wat je zult aantrekken. Jullie hemelse Vader weet wel dat jullie dat alles nodig hebben. Zoek liever zijn koninkrijk, en die ander dingen zullen je erbij gegeven worden.

Foto: Mieke Croos, via Wikimedia Commons

De dichter van Psalm 147 en Jezus in Lukas 12 verwijzen naar de natuur en vooral naar de lente om het geloof in God erin te houden. Zoals Hij voor zijn schepping zorgt, zo zorgt Hij ook voor jou. En als je dan zelf dat vertrouwen niet op kunt brengen en je maakt je zorgen over wat het komende jaar brengen zal als het om werk en inkomen gaat of om je gezondheid – kijk dan eens om je heen nu het lente wordt. In Israel had je de lelies op het veld. Maar ook in Nederland zie je als het lente wordt aan alle kanten de bloemen weer opschieten. Eerst de prachtige sneeuwklokjes – voorboden van een nieuw seizoen. Daarna de kleurige krokusjes die soms hele grasvelden bedekken. Vervolgens de narcissen die trots staan te pronken. En tenslotte komen daar de tulpen – de trotse voorjaarsbloem van Nederland. En dat komt elk jaar allemaal weer naar boven! Zie je wel dat God goed voor zijn schepping zorgt? Als het dan weer biddag voor gewas en arbeid wordt, zeg ik met Psalm 147:  Blijf met je hart voor Jezus open op zijn genade en liefde hopen.